All posts

Wiosna dojrzala, ktora potrafi powiedziec swiatu:

W "Makbecie" Szekspira zawsze fascynowały mnie trzy wiedźmy – ale bardziej jako wszechmocny krąg kobiet, dziewczyńskie spotkanie. W sztuce mistrza są i owszem, nieco makabryczne.

"Ciemność nie jest nieobecnością światła, jest miejscem, gdzie światło się odkrywa."
— Eckhart Tolle

Ponieważ ostatni weekend spędziliśmy z przyjaciółmi, z opóźnieniem dzielę się tym razem przeszłością – rysunkami ze szkicownika "Kabaret Zielona Gęś".

Każdy z nas nosi w sobie takie miejsce, które go unosi. Dobrze o nim pamiętać, żeby czerpać z niego w chmurne dni. W moim gnieździe przechowuję na przykład taki wiersz Miłosza:

Gdy lodowiec się cieli, odkrywa swój "głęboki czas" liczony w epokach i eonach.

Ostatni dzień lutego obdarował nas w Hampshire słonecznym, rześkim i mroźnym porankiem. To moje ulubione warunki do spacerowania zima—gdy mróz zamienia rośliny w kruche lodowe rzeźby, między którymi przelatują stada wróbli. Lubię mróz. Tęsknię za malowanymi mrozem oknami.

Karnawałowa dziewczyna przyszła do mnie z zaskoczenia. Do pustej kartki usiadłam z intencją wyrażenia tenderness – czułości i łagodności, i o tym chciałam dziś opowiadać. Jednak kolejne decyzje piórka, których w rysunku tuszem zmienić nie można, sprawiły, że pokazuję Wam dziś dziewczynę znów trochę w klimacie Davida Lyncha. Nieco teatralną,...

Dziś bez opowieści, ale za to z walentynkowym rysunkiem od córki Walentego i piosenką z gramofonu...

Dzisiejsza bajka powstała ku pamięci Marcina Wichy – grafika i pisarza, jedynego w swoim rodzaju, niezastąpionego. Nie lubił, gdy nazywano go pisarzem; nie czuł się nim. Z wykształcenia i zawodu był grafikiem – być może dlatego jego język miał w sobie niezwykłą plastyczność. Mówi się, że miał władzę nad słowem. Pisał fantastyczne książki.