Horizons

                                                                                           Pestka

Pestka

Tryptyk "Horyzonty" powstał 10 lat temu i wtedy opisałabym go wierszem. Tak przypuszczam. Jednak nie będę cofać się w czasie by próbować dokładnie odtworzyć tamte myśli, bo na pewno uległy przez ten czas pewnym deformacjom spowodowanym naturą pamiętania i doświadczania. Dzisiaj przynoszę wam tylko wspomnienie, obrazy i opowieść      -  „A tale of horizons”.

Powstanie horyzontów było aktem odsamotnienia, aktem przekraczania granic między światami. Była to próba zobaczenia, co tak naprawdę jest. Próba wyjścia z pestki, której granicami sa horyzonty. Oczywiście, takiej pestki fizycznie przekroczyć się nie da, podobnie jak nie da się przekroczyć horyzontu. Ale w sztuce możliwe jest wszystko, ponieważ akt sztuki jest przekraczaniem siebie. Tym samym jest obcowanie ze sztuką, ze słowem, obrazem, muzyką, ulicznym performance.

Czym jest pestka? To miejsce mocno pierwotne, dzikie. To miejsce, w którym jesteśmy sami ze sobą, to nasze najsekretniejsze schronienie, gdzie chowamy się przed Innym. Pestka jest samotnością, a rodzaj tej samotności zależy od nas, albo przysparza nam cierpienia, albo daje poczucie wolności. Niezależnie od tego jak odczuwamy tę samotność, w pestce zwykle czujemy się bezpiecznie. Ale są chwile, w których robi się nam tam za ciasno, niewygodnie, niespokojnie. Wtedy właśnie wyruszamy w drogę, by przekraczać siebie, by przekraczać kolejne horyzonty - ku zmianie, ku zrozumieniu, ku prawdzie, ku Innemu.

The Core

The triptych "Horizons" was created 10 years ago, and back then, I would describe it to you in poetry. So I assume. However, I won't go back in time and try to accurately recreate those thoughts, which surely underwent some distortion over time due to the nature of memory and experience. So today, I bring you only memories, images, a story - a tale of horizons.

The creation of horizons was an act of leaving solitude, an act of crossing boundaries between worlds. It was an attempt to see what truly is. An attempt to step out of the core, whose boundaries are the horizons. Of course, such a core cannot be physically crossed, just as the horizon cannot. But in art, everything is possible, because the act of art is transcending oneself. It is thus communion with art, with words, images, music, street performances.

What is this core? It's a deeply primal, wild place. It's where we are alone with ourselves, our most secret shelter, where we hide from the Other. The core is solitude, and the kind of this solitude depends on us - it either causes us suffering or gives us a sense of freedom. Regardless of how we feel this solitude in the core, we usually feel there safe. But there are moments when the core becomes too tight, uncomfortable, restless. That's when we set out on a journey to cross our own horizons - towards change, towards understanding, towards truth, towards the Other.

Right now ...

 I'm listening to ''Minne'' by Holland Baroque and Bastarda Trio. 

This music beautifully illustrates the core and horizons, it contains stillness and a powerful energy." 

Tune in.

K.