Mount Sumeru 

Mount Sumeru

W tybetańskiej legendzie mówi się, że w centrum świata stoi najwyższa góra, zwana Sumeru. Otaczają ją osiem gór i osiem mórz – to jest świat przeznaczony dla nas. Tybetańczycy zadają pytanie: kto nauczy się więcej – ten, kto odwiedził osiem gór, czy ten, kto wspiął się na szczyt góry Sumeru?

W książce Osiem Gór Paola Cognettiego główny bohater, Pietro, odnajduje swoje miejsce na ziemi, które jest dla niego centrum świata, jego górą Sumeru. To wioska Grana i masyw Monte Rosa, gdzie co roku spędzał wakacje z rodzicami, ucząc się gór, i gdzie poznał swojego najbliższego przyjaciela, Bruna. Bruno i Pietro juz jako dorośli mężczyźni zbudowali tam wspólnie dom–schronisko wysoko w górach, nazywając go bramą. Była to umowna granica między światem codziennym a światem gór. To stąd wyruszało się na szczyty, zostawiając doliny za sobą.

Dla Pietro dom ten stał się miejscem, gdzie ''odzyskiwał zaufanie do własnej samotności''. Pewnego dnia, wspinając się tam dwugodzinną trasą, myślał: "Nie chciałem dojść na miejsce zbyt szybko. Ilekroć tu wracałem, czułem, jakbym wracał w głąb siebie, do miejsca, gdzie jest moje prawdziwe ja, i miałem się z tym dobrze."

O tym miejscu opowiada mój rysunek.

K.

Sumeru Mount

In a Tibetan legend, it is said that at the center of the world stands the tallest mountain, called Sumeru. It is surrounded by eight mountains and eight seas – this is the world destined for us. The Tibetans pose a question: who learns more – the one who has visited the eight mountains, or the one who has climbed to the summit of Mount Sumeru?

In Paolo Cognetti's book The Eight Mountains, the main character, Pietro, finds his place on earth, which becomes his center of the world, his Mount Sumeru. This place is the village of Grana and the Monte Rosa mountain range, where he spent summers each year with his parents, learning the mountains, and where he met his closest friend, Bruno. As adults, the two friends built a mountain shelter there, high up in the peaks, naming it the gate. It was indeed a symbolic boundary between the everyday world and the world of the mountains. From here, they would set out to conquer the peaks, leaving the valleys behind.

For Pietro, this house became a place ''where he regained trust in his own solitude''. One day, climbing up the two-hour path to reach it, he thought: "I didn't want to reach the place too quickly. Each time I returned here, I felt as though I was going back deep inside myself, to a place where my true self was, and I felt at peace with that."

My drawing tells the story of this place.

K.

And I will ilustrate this drawing with Ludovico Einaudi piece Seven Days Walking/ Day5:Low Mist Var.1

Please, please stay tuned! 

You will make me happy if you see the next page.

K.