Wreck

Wreck

Ten rysunek to opowieść o Rose, która samotnie zamieszkuje porzucony wrak na rozleglym pustkowiu, w korycie wysuszonej rzeki. W tym świecie nie ma innych bohaterów, jest tylko Rose i jej pamięć, Rose i jej nadzieje. W ciągu dnia Rose chroni się przed ogromnym upałem we wraku, który urządziła sobie jako tymczasowy dom, a nocami wychodzi i idzie w stronę oceanu, gdzie pod czarnym kamieniem, tak czarnym jak dziura w ziemi, zostawia listy do przyjaciela. W świecie, w którym nie ma nikogo oprócz Rose, listy znikają, więc Rose ma nadzieję, że jakimś nadprzyrodzonym cudem natury dochodzą do odbiorcy. Nocami Rose lubi zapatrzeć się w gwiazdy; ich niczym niezmącone istnienie ją uspokaja. Co parę dni wyrusza w głąb lądu do studni, aby zrobić zapasy wody. Wieczorami słucha muzyki i pisze listy. Tęskni za domem, za rodziną. Pewnej nocy w końcu zasypia. Budzi się na tej samej sofie, na której zasnęła, tyle że we własnym domu. Obok niej spokojnie siedzi jej mąż. Rose chcialaby mu wszystko opowiedziec, zamiast tego wychodzi do ciemnego ogrodu popatrzec na gwiazdy. Po chwili jej maz dolacza do niej i lapiac ja za reke mowi: "To był dobry dzień" –  "Tak" – odpowiada Rose z westchnieniem – "To był dobry dzień".

Gdzie była Rose? Czy śniła, doświadczyła życia w Międzyświecie, czy może jej wizje były jedynie halucynacjami? A może... no właśnie. 

Wreck

This drawing tells the story of Rose, who lives alone in an abandoned wreck, forgotten by everyone, lying in a remote wasteland, in the bed of a dried-up river. In this world, there are no other characters, only Rose and her memories, Rose and her hopes. During the day, she shelters from the intense heat in the wreck, which she has set up as a temporary home, and at night, she ventures out, walking toward the ocean, where beneath a black stone, as black as a hole in the ground, she leaves letters to a friend. In a world where there is no one but Rose, the letters disappear, so Rose hopes that by some supernatural miracle of nature, they reach their intended recipient. At night, she likes to gaze at the stars; their untainted existence calms her. Every few days, she journeys inland to a well to collect water supplies. In the evenings, she listens to music and writes letters. She misses home, she misses her family. One night, she finally falls asleep. She wakes up on the same sofa where she fell asleep, but this time, in her own home. Next to her sits her husband, calmly. Rose would like to say about everything to him, instead she goes out to the garden to gaze  into stars. After a while her husbend joins her and holding her hand says: "It was a good day," - "Yes," Rose replies with a sigh, "It was a good day."

Where was Rose? Was she dreaming, experiencing life in the In-Between World, or were her visions simply hallucinations? Or maybe... well, exactly.

And the gramophon plays Solveigs Songs (from Peer Gynt) by Barbara Bonney

Please stay tuned :) 

And  see you on the next page!

K.