Good Goodby

Let somebody go

We had a kind of love, I thought that it would never end
Oh my lover, oh my other, oh my friend

We talked around in circles, and we talked around and then
I loved you to the moon and back again

You gave everything this golden glow
Now turn off all the stars 'cause this I know
That it hurts like so to let somebody go

All the storms we weathered, everything that we went through
Now, without you, what on earth am I to do?
When I called the mathematicians and I asked them to explain
They said, "Love is only equal to the pain"

And when everything was going wrong
You could turn my sorrow into song
Oh, it hurts like so
To let somebody go to let somebody go

Oh-oh-oh (oh-oh) Oh-oh-oh
(Let somebody, let somebody go) 

yeah oh, oh-oh, when you love somebody
When you love somebody
Got to let somebody know
Oh, oh-oh, when you love somebody
When you love somebody
Got to let somebody know
So when you love somebody
When you love somebody

Then it hurts like so to let somebody go
It hurts like so
To let somebody go

But you're still with me now, I know
(Let somebody, let somebody go)
Oh-oh-oh
(Let somebody, let somebody go)
But you're still with me now, I know

(by Coldplay)

Psst... jeszcze ode mnie.

Lubię myśleć o relacjach, że są jak morze – piękne, dzikie i zmienne, każdego dnia inne, i dlatego chce się być blisko, chce się pozostać częścią czyjejś opowieści. Jeśli chodzi o morze, to moim ulubionym jego kolorem jest seledyn, który powstaje w cieniu ciemnych granatowych chmur i jasnych wodospadów światła. Lubię także, gdy morze rozbiela się i zlewa z horyzontem niczym mgła, oraz gdy jest bardzo wzburzone. Czy tak nie jest również z miłością i przyjaźnią? Nastroje przychodzą i odchodzą niczym fale, ale morze trwa.

Są jednak chwile, gdy trzeba powiedzieć "goodbye" i dobrze wtedy znaleźć gdzieś głęboko w sobie spokój, którego siłą jest wszystko, co się razem przeżyło, co nas opowiadało, co budowało naszą osobistą narrację i co na zawsze już będzie częścią nas. W ten sposób nie tracimy ani siebie, ani przyjaciela, który rusza inną drogą. I jeśli jest to możliwe, dobrze znaleźć także w sobie słowa:

"Jakby co, jestem tutaj, także dla Ciebie."

Psst... yet from me.

I like to think of relationships as being like the sea – beautiful, wild, and ever-changing, different every day, which is why we want to stay close, to remain a part of someone else's story. When it comes to the sea, my favorite color is celadon, which appears in the shadow of dark navy clouds and bright waterfalls of light. I also love when the sea turns white and blends with the horizon like fog, and when it is very turbulent. Isn't that how love and friendship are too? Moods come and go like waves, but the sea endures.

However, there are also times when we have to say "goodbye" and it's important to find a deep inner peace, strengthened by all we have experienced together, what has narrated our story, what has built our personal narrative, and what will forever be a part of us. In this way, we do not lose ourselves or the friend who takes a different path. And if possible, it is good to find within ourselves the words:

"If you ever need, I am here for you."

As I watched Glastonbury, still Coldplay in the air, this time of course: 

''Let somebody go''

And do not go anywhere, stay tuned :)

K.