Marionettes
Marionetki
"Marionetki" to opowieść o Londynie. Lubię być w Londynie, łazić po ulicach, przechodzić mostami nad Tamizą, odwiedzać galerie i sale koncertowe, oglądać przedstawienia i uliczne performance. Nie zdarza się to aż tak często, chociaż Londyn mam w zasięgu 40 minut jazdy pociągiem. W każdym razie wolałabym częściej, ale wiadomo, wszystkiego mieć nie można.
W czasie jednej z wizyt, przechodząc przez most Millennium, najpierw z oddali usłyszałam, zmieszaną z szumem miasta, rockową muzykę, a potem zobaczylam dwie młode dziewczyny, które do tej muzyki dawały lalkowe przedstawienie. Nie pamiętam piosenki, do ktorej tanczyly marionetki, chociaż był to znany przebój. Szkoda. Tak czy inaczej, dziewczyny oczarowały mnie wówczas kompletnie i trwaly w mojej pamięci, szczególnie gdy kolejny i kolejny raz przeprawiałam się mostem na drugą stronę rzeki. Narysowałam je po dobrych paru latach, tak jak je zapamiętałam, mieszając zapewne pamięć z wyobraźnią, która wyryła potem na aluminiowej płytce opowieść o marionetkach. I dzisiaj w sztafecie wrażeń przekazuję je dalej, niech wrażliwość się mnoży, tak jak napisał o tym mój ulubiony angielski pisarz Robert Macfarlane:
"Sztuka oferuje nam obrazy, dzięki którym możemy wyobrazić sobie nasze życie (...) i kiedy już wyobraźnia zostanie rozbudzona, ma moc twórczą; dzięki niej możemy dać więcej niż dostaliśmy, powiedzieć więcej niż mieliśmy do powiedzenia." Może moja grafika zainspiruje kogoś także i zdarzy się coś, jakiś akt twórczy, który potem będzie inspirował innych. Bardzo bym chciała. Hmm...
Marionettes
"Marionettes" is a tale about London. I love being in London, wandering the streets, crossing the bridges over the Thames, visiting galleries and concert halls, watching performances and street acts. It doesn't happen that often, even though London is just a 40-minute train ride away. In any case, I wish I could go more often, but as we know, we can't have everything.
During one of my visits, while crossing the Millennium Bridge, I first heard, mingled with the city's hum, some rock music in the distance. Then I saw two young girls performing a puppet show to the music. I don't remember the song, though it was a famous hit. It's a pity. Nevertheless, the girls completely enchanted me back then and have stayed in my memory, especially each time I cross the bridge to the other side of the river. Years later, I drew them as I remembered them, likely blending memory with imagination, which later etched the tale of the marionettes onto an aluminum plate. Today, I pass on these impressions, hoping sensitivity will multiply, as my favorite English writer Robert Macfarlane wrote: "Art offers us images through which we can imagine our lives (...) and once the imagination is awakened, it has creative power; through it, we can give more than we received, say more than we had to say." Maybe, just maybe, my artwork will inspire someone else, sparking a creative act that will then inspire others. I would love that. Hmm...
As I do not remember the song on the Millennium Bridge, I will play my beloved David Bowie's song 'Under Pressure.' I think the marionettes will dance to it beautifully, or maybe 'Let's Dance' would be better?
Stay tuned.
And I do hope to see you on the next page...
K.