Zielono mi

Zielono mi

'Zielono mi i spokojnie...'  Ma rację ta piosenka, że połączyła spokój z zielonością. Większość z nas prędzej czy później wyrusza za zielenią, porzucając kanciaste ulice krzykliwych miast, by nasycić się tym pelnym zycia kolorem. Nie zostaje to potem bez echa. W jednej ze swoich książek Robert Macfarlane, zapalony wędrowiec i poszukiwacz zielonych miejsc, napisał, że dzikie miejsca zostawiają w nas pogłos. Pisał tak o swoim doświadczeniu nocy na dzikich wzgórzach Hope: "Muzycy mówią o czasie pogłosu nuty lub struny, okresie potrzebnym, by dany dźwięk przycichł o określoną liczbę decybeli. Czas pogłosu czarnej i srebrzystej nocy na wzgórzach Hope zdawał mi się nieskończony. Kiedy tam stałem, wiedziałem, że to wspomnienie z czasem zblednie, ale nigdy tak do końca nie wygaśnie."

Tak, każdy z nas zapewne ma takie spotkanie z dzikim miejscem, które unosi nas potem w życiu swoim wspomnieniem. Macfarlane radził sporządzać mapy takich miejsc: "mapy swoich utraconych łąk i pól (…) które nie muszą być dokładne, ale muszą być zapisane zgodnie z kształtem naszego wewnętrznego krajobrazu."  I tym właśnie jest moja monotypia – zapisaniem spotkania, które, zgodnie z moim wewnętrznym krajobrazem, kojarzy mi się z zielonością, spokojem i piękną muzyką, i ktorego poglos trwa.

"Zielono mi" jest częścią cyklu "Spotkania ze sluchania".

I feel green

'I feel green and peaceful...' The song is right to connect peace with greenery. Sooner or later, most of us set off in search of greenery, leaving behind the angular streets of noisy cities to immerse ourselves in it. This is never without consequence. In one of his books, Robert Macfarlane, an avid wanderer and seeker of green spaces, wrote that wild places leave an echo within us. He wrote this about his experience of a night on the wild hills of Hope: "Musicians speak of the reverberation time of a note or a string, the time it takes for a sound to decay by a certain number of decibels. The reverberation time of the black and silver night on the Hope hills seemed infinite to me. As I stood there, I knew that this memory would fade with time, but it would never fully disappear."

Yes, each of us surely has such an encounter with a wild place that lifts us through life with its memory. Macfarlane advised making maps of such places: "maps of our lost meadows and fields (…) which do not need to be precise, but must be recorded in accordance with the shape of our internal landscape." And that is exactly what my monotype is – a recording of an encounter that, in line with my internal landscape, reminds me of greenery, peace, and beautiful music.

"I feel green" is part of the "Encounters from Listening" series.

And the gramophon plays  Vaughan Williams ''Fantasia on Greensleeves''

Please, please stay tuned :) 

And  hope I will see you on the next page!

K.