Cruise me blond, cruise me babe
Cruise me blond, cruise me babe
Ech, ten styczeń. Nie dość, że ciemny i szary, to jeszcze przyniósł trochę trosk, a na dodatek śmierć Davida Lyncha. Na szczęście jest piórko i medytacyjny proces rysowania tuszem.
Dzisiejszy rysunek zainspirowała piosenka Davida Bowiego "I Am Deranged", którą Lynch wykorzystał w swoim filmie "Lost Highway". Dopadła mnie lynchomania – słucham, czytam i oglądam Lyncha oraz wszystko, co z nim związane. To kumuluje we mnie całą górę wzruszeń i emocji, które muszę jakoś uwolnić. Stąd moje ostatnie rysunki. I rysunki ''to be''.
"Cruise me blond, cruise me babe" – muszę przyznać, że do tego rysunku mam pewien dystans. Wydaje się trochę, jakby nie był mój. No dobrze, nie podoba mi sie. Może dlatego, gdy postawiłam ostatnią kropkę i dodałam sygnaturę, nie mogłam przestać go poprawiać. Poprawiałam tak długo, aż zaczęłam myśleć o jego zniszczeniu.
Wtedy przypomniałam sobie Lyncha, który był przecież inspiracją tego procesu. W jednym z dokumentów, gdzie opowiadał o sobie i swojej sztuce, mówił, że w akcie twórczym trzeba podążać za intuicją. Pozwolić płynąć wszystkiemu, co się pojawia – nawet temu, co wyłania się z ciemności. A w przypadku Lyncha szczególnie temu, co wyłania się z ciemnosci i z entropii. To, co głęboko ukryte, trzeba jakoś wydobyć na światło – ku prawdzie.
Tak,w sztuce, nawet tej drobnej, trzeba być uczciwym. Trzeba być wolnym, otwartym i gotowym na eksperymenty, nie tylko "grzecznym". Zatem niech ten rysunek zostanie i przypomina mi o tym niezgrabnie, ale za to po swojemu.
psst
Zdjecie rysunku tego nie oddaje, ale szare tlo, w rzeczywistosci jest srebrno - metaliczne.
Cruise me blond, cruise me babe
Ah, January… Not only is it dark and gray, but it also brought some worries and, on top of that, the death of David Lynch. Thankfully, there's the pen and the meditative process of drawing with ink.
Today's drawing was inspired by David Bowie's song "I Am Deranged," which Lynch used in his film "Lost Highway." I've been struck by Lynchomania – I'm listening to, reading, and watching everything by and about Lynch. It builds up a mountain of emotions and feelings inside me that I need to release somehow. That's where my recent drawings come from. And, I suppose, the ones yet to be.
"Cruise me blond, cruise me babe" – I must admit I feel a certain distance from this drawing. It feels, in a way, like it's not mine. Ok, I do not like it. Maybe that's why, after I put the final dot and signed it, I couldn't stop "fixing" it. I kept working on it until I started thinking about destroying it.
Then I remembered Lynch, who was, after all, the inspiration behind this process. In a documentary where he talked about himself and his art, he said that in the act of creation, you must follow your intuition. You need to let everything that surfaces flow freely – even what emerges from the darkness. And in Lynch's case, especially what emerges from darkness, from entropy. What's hidden deep inside us needs to be brought into the light somehow – in the name of truth.
Yes, in art, even the smallest kind, you must be honest. You need to be free, open, and brave enough to experiment, not just "polite." So, let this drawing stay and remind me of all this – clumsily, but in its own way.
pssst
A photo of the drawing doesn't do it justice, but the gray background is actually silver and metallic in reality.
And the gramophone plays David Bowie's song "I Am Deranged." . This track was an experiment, but when a genius experiments, the result is a masterpiece!
Stay tuned! And I hope I see you on the next page!
K.